ταράξιππος

Μυθολογικό δαιμόνιο της Ολυμπίας, που όπως πιστευόταν κατοικούσε σε χωμάτινο βωμό προς την έξοδο του ιπποδρόμου. Για να τον εξευμενίσουν οι ηνίοχοι του προσέφεραν θυσίες. Πολλοί υποστήριζαν ότι ο Τ. ήταν το πνεύμα του Ωλένιου ή του Δαμέωνα, που σκοτώθηκε στο σημείο όπου βρισκόταν ο βωμός από τον Κτεάτη, γιο του Άκτορα. Στην Κόρινθο ο Τ. ταυτιζόταν με τον Γλαύκο, γιο του Σίσυφου, ο οποίος σκοτώθηκε από τα άλογά του, στους αγώνες που διοργάνωσε ο Άκαστος για να τιμήσει τη μνήμη του πατέρα του Πελία.

* * *

-ον, Α

1. (ως προσωνυμία τού Ποσειδώνος) αυτός που ταράζει, που φοβίζει τα άλογα

2. (το αρσ. ως κύριο όν.) Ταράξιππος

μυθ. δαίμονας στην Ολυμπία και στον Ισθμό τής Κορίνθου για τον οποίο υπήρχε η παράδοση ότι ήταν φόβητρο τών αλόγων

3. το αρσ. ως ουσ. ὁ ταράξιππος

ονομασία βωμού στον ιππόδρομο τής Ολυμπίας στον οποίο θυσίαζαν οι ηνίοχοι για να εξευμενίσουν τον ομώνυμο θεό.

[ΕΤΥΜΟΛ. < θ. ταραξ- τού ταράσσω (πρβλ. μέλλ. ταράξω), συνθ. τού τύπου τερψίμβροτος* + ἵππος (πρβλ. πλήξιππος)].